Ramiro Paz Carbajal
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 29 de xuño de 1891 Pontevedra, España |
| Morte | 12 de novembro de 1936 (45 anos) Pontevedra, España |
| Causa da morte | pena de morte, ferida por arma de fogo |
| Actividade | |
| Ocupación | tipógrafo |
| Partido político | Partido Socialista Obrero Español |
  | |
Ramiro Paz Carbajal, nado en Pontevedra o 29 de xuño de 1891 e finado no mesmo concello o 12 de novembro de 1936, foi un tipógrafo e político galego.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Aos 13 anos trasladouse a Vigo, onde traballou como aprendiz de tipógrafo en Faro de Vigo e El Pueblo Gallego. Logo marchou á Arxentina de onde regresou en 1917. Ingresou na Agrupación Socialista de Pontevedra e en 1918 dirixiu Acción Obrera. En 1920 foi elixido presidente da Agrupación Socialista, presidente da Federación Obreira local e concelleiro de Pontevedra e dirixiu Nueva Aurora. En setembro de 1920 marchou outra vez a Arxentina, permanecendo en Buenos Aires ata 1922. Ao regreso estableceu unha imprenta propia "La Popular" con José Benito García Santiago. Acusado de militancia comunista, foi detido o 14 de abril de 1924 con Francisco Otero Juncal, Amando Guiance Pampín e Valeriano Barros.[2] Participou na reorganización da Agrupación Socialista de Pontevedra "La Internacional" en maio de 1931 e dirixiu La Hora (1931-1933).
Foi elixido presidente da AS de Pontevedra en 1933. Pertenceu ao Comité Revolucionario Provincial de Pontevedra durante a folga xeral revolucionaria de 1934 polo que foi detido e a súa imprenta "La Popular" asaltada e destruída. En 1936 foi membro da Comisión Xestora da Deputación Provincial, presidente do Comité Provincial da Fronte Popular, presidente da Asociación Tipográfica e presidente da Federación Provincial Socialista de Pontevedra. En abril de 1936 foi elixido compromisario do PSOE por Pontevedra para a elección do novo Presidente da República.
Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936, foi detido o 20 de xullo e recluído na Escola Normal convertida en prisión. O 22 de outubro foi trasladado á Illa de San Simón onde permaneceu ata o 31, cando foi trasladado a Pontevedra. Xulgado en consello de guerra sumarísimo o 1 de novembro, foi condenado a morte. Foi fusilado na estrada de Campañó o 12 de novembro de 1936.
Querela arxentina contra os crimes do franquismo
[editar | editar a fonte]En 2019 a súa familia incorporouse á Querela arxentina contra os crimes do franquismo.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Fundación Pablo Iglesias
- ↑ Galicia, 16-3-1924, p. 1.
- ↑ "Amalia Bóveda: "Aquí o futuro nos foi roubado, aquí o presente comeza a reclamalo"". Praza Pública. 2019-11-17. Consultado o 2019-11-18.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ramiro Paz Carbajal  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Marco, Aurora (2003). Ramiro Paz Carbajal 1891-1936. Unha vida segada pola barbarie. Noia: Toxosoutos. ISBN 84-96259-03-X.
- Marco, Aurora (2007). "O socialismo pontevedrés a comenzos do século XX. Ramiro Paz Carbajal (1891-1936)". Claridade (Fundación Luís Tilve). setembro (Especial homenaxe): 35–42. Consultado o 28 de xaneiro de 2021.
